Schrijven, vertellen zit in mijn genen. Gedachten toevertrouwen aan het papier om eigen gevoelens te kunnen uiten over hoe ik iets ervaar, wat mij heeft gedreven, is een soort van tweede natuur geworden. Zo ook het gedicht ‘voor jou’, dat ten diepste raakt aan mijn passie en gedrevenheid om bij een uitvaart een beeld van herkenning te schetsen van een dierbare, die wordt gemist en waarvan afscheid moet worden genomen.

Voor jou

Nu je niet meer bent
Waar wij zijn
Nu je zwijgt
Het oorverdovend stil is
Zal ik spreken voor jou

Verwoord ik nog één maal
Wat nog moet gezegd
Niet mag verzwegen
Het is nu en
Nooit te laat

Ik geef je een stem
Met rake woorden
Breng ik je tot leven
Echt en oprecht
Is mijn streven

Van begin tot eind
Schets ik jouw verhaal
Betreed ik gelopen wegen
Bewandel met jou dit pad
Tot de laatste slotakkoorden.

Maar ook de ons allen zeer aangrijpende ramp met de MH-17 heeft mij tot het schrijven van onderstaand gedicht aangezet.

MH-17

Nog even niet weten

Wat zich in delen
Beetje bij beetje

Aan ons opdringt
Ons dwingt

Te kijken
Te voelen
Te begrijpen

Wat niet te harden
Niet te geloven
Ondenkbaar is

Laat mij nog even
In de waan van

Toen jij nog jij was
Jij van mij was

Toen alles nog klopte

Jouw hart en mijn hart
Jouw hart in mijn hart

Warm
Betrouwbaar
Levendig

Laat ons nog even in dat ritme
Samen, in een twee-eenheid slaan

Maak het nog even niet stil
Voor eeuwig, ijzig kil

Toen de tijd stokte
Jouw adem stopte

Zonder jouw leven

Is mijn leven aan flarden
Mist het ontegenzeggelijk de spil

Mis ik

Jouw liefde
Jouw geur
Jouw aandacht

De klankkleur
Verweven in hoe je praat en lacht

Jouw dood
Verbrijzelt mij
Gijzelt mij
Elke minuut, elk uur, dag en nacht.

Verder schrijf ik graag in opdracht en doe dat voor een tijdschrift, een project, bij een jubileum, een afscheid van een (werkbaar) leven. Vaak zijn dat gedichten, maar ook schrijf ik teksten, zowel in het Nederlands maar ook in het Stellingwerfs, een taal die onder meer in de Stellingwerven, in mijn omgeving, leeft en net dat stukje eigen en vertrouwd kan bieden. Een voorbeeld van een gedicht dat ik schreef in het kader van LF2018, het project Land van Taal, (Lân van taal is het gedicht Stellingwerf). Uitgangspunt was je taal vieren in een vrijstaat.

Stellingwarf

Ik stap uut de koulissen
Van mien vertrouwde
Stellingwarver laand

Laot me heuren
Laot me zien
Want ik longer

Naor locht
Naor ruumte
Naor herkenning

Om et toestikken
Van een haand
Om erkenning

Veer veurbi’j
De bekende greenzen
Van De Kuunder en De Lende

Wilt u of zoekt u een uniek en passend gedicht, op een rouwkaart, of voor een andere speciale gelegenheid:
Neemt u dan contact met mij op. Wellicht kan ik u helpen of op weg helpen, omdat u zelf de woorden niet kunt vinden.

- Attie Nijboer -